Mieszkanie nr 0

-No, to idziemy? - Spojrzał na niego już gotowy. Znalazł w końcu ten portfel. Przeliczył kasę. Powinno mu starczyć na jakąś lepszą gitarkę. Czekał na Nmu.

Kiwnąłem głową i nadal siedziałem nieruchomo, chyba nie myślał że tak po prostu wstanę i pójdę za nim. Czekałem aż domyśli się, że ma mnie zanieść.

(już chciał wyjść, ale spostrzegł, że on nadal siedzi nieruchomo.) Eee? co jest? Nie chce ci się iść? (Podszedł do niego)

-Tak.- Spojrzałem na niego.
-Zanieś.- Wyciągnąłem ku niemu ręce i miał chyba pierwszą okazję aby zobaczyć jeden z moich ładniejszych uśmiechów.

Zanieść? Uh, no ok... (No temu uśmiechowi odmówić nie można było, wziął go na barana i razem poszli na miasto)
(z/t)

(Dość szybko dotarli do domu.Wszedł do pokoju i od razu położył go na łóżku. Przeciągnął się, zdjął bluzę i buty i spojrzał na niego. Naprawdę coś w tym chłopaku bardzo go intrygowało. Choć sam nie wiedział jeszcze co. Usiadł na parapecie, wysunął ogon i lekko machając jego końcówką na boki, zaczął wpatrywać się w krajobraz za oknem. Ciekawe kiedy się obudzi... i dlaczego w ogóle zemdlał... dziwne to dość było. Miał dużo pytań na temat tego chłopaka. I tego, kim był... bo na pewno tak do końca nie był zwyczajny... )

Nie wiem dlaczego ale obudziłem się na swoim łóżku, trochę sił mi powróciło więc byłem w stanie usiąść. Westchnąłem, dawno tak się nie działo, czyżby Zemsta znów chciał mi plany pokrzyżować, tego nie wiem, ale wiem że nie wiem. Spojrzałem na niego, najwidoczniej niósł mnie przez całe miasto, a przecież mógł mnie po prostu zostawić, poradziłbym sobie. Rozejrzałem się w poszukiwaniu swoich zakupów ale nigdzie ich nie widziałem.

(Ciuchy, które Nmu sobie wybrał wpakował do jego szafki, zdążył zasnąć na tym parapecie zanim chłopak się obudził. Co prawda nie było najwygodniej, ale dało się wytrzymać. Mimo tego, że spał i to naprawdę mocno, w razie zagrożenia był gotów zerwać się na równe nogi i błyskawicznie rozbudzić. Taki miał instynkt)

Po chwili spojrzałem na niego, chyba spał, nie byłem pewien. Zapomniałem że nadal jestem w samej, samej koszulce i podszedłem do niego. Przemyślałem swoją decyzję i dźgnąłem go paznokciem w ramię, miałem nadzieję że nie będę musiał się chronić jeśli nadejdzie niebezpieczeństwo. Odkąd miałem takie myśli, i odkąd to wszystko się zaczęło, i od tej akcji w centrum handlowym zacząłem się go tak trochę bać, kto wie co mógłby mi zrobić jakby się wkurzył.

(Dźgnięty. Drgnął lekko, ogon znów zaczął się poruszać. Uchylił lekko jedną powiekę i zerknął na niego kątem oka. Ziew i przeciągnął się.) Już się obudziłeś? (Podniósł się, powoli ogarniając co się dzieje) Chcesz czegoś?

Wkurzony mruknąłem coś pod nosem, wydawało mi się że mu przeszkadzam, chamskie odzywki to nie do mnie. Myślałem że przywita mnie jakoś tak...milej...zwłaszcza po akcji z wczoraj...nie, nie chcę sobie tego przypominać. Odwróciłem się i wróciłem na łóżko.

Huh...? (Nie do końca wie, o co mu chodzi... obudził go tylko po to,żeby się obrazić i znów położyć....? Spojrzał na niego zdziwiony.) Nmu, co jest? Obraziłeś się..?

-Skądże.- Teraz to mnie wkurzył, tak na serio, jak mógłbym się nie obrazić skoro ktoś się do mnie chamsko odzywa? Tylko ja mogę być chamski do takiego poziomu. Poza tym chyba szkoda że zapomniał o wszystkim wcześniej i znowu wydaje mi się że dopiero co się poznaliśmy. Coś się ze mną znowu działo.

... Hej, zrobiłem coś nie tak? (Uniósł lekko jedną brew. Naprawdę nie wiedział, o co mu chodziło. Cóż, wstał z tego parapetu i podszedł do jego łóżka. Uklęknął przed nim, patrząc na chłopaka wyczekująco.)

-Nie.- Odwróciłem się twarzą do ściany i przykryłem kołdrą, nie wiadomo dlaczego ale dziś było dosyć zimno, chyba po tej burzy, i było dużo mgieł. Nie wiedziałem co mu odpowiedzieć aby zrozumiał o co mi chodzi, ale uznałem że najlepiej będzie jak się obrażę i będę czekać aż zacznie mnie przepraszać.

(Chwilę jeszcze patrzył na niego, w końcu jednak westchnął z rezygnacją i wstał. Cóż, serio nie wiedział, o co mu chodziło. Gitarki sobie nie kupił, trochę szkoda, bo nie miał co robić. Zamiast tego usiadł na swoim łóżku, opierając się wygodnie o ścianę i wyjął phona)

Mruknąłem coś i próbowałem zasnąć. Przez nerwy znowu zacząłem się trząść, szybko wstałem i pobiegłem do łazienki, nie mogłem już wytrzymać. Usiadłem pod ścianą i ukryłem twarz w dłoniach, prawie znowu się popłakałem, nie wiedziałem nawet czy mam jakiś dobry powód.

(Teraz to już serio nie wie, co się stało. Rzucił phon na łóżko i poszedł za nim. Zapukał i wszedł do środka) Nmu, powiedz mi, co się stało. Serio nie wiem, o co ci chodzi. (Uklęknął przed nim i pogładził go po poliku)

-Ja mam wiedzieć?- Mruknąłem. Byłem coraz bliżej płaczu, ledwo się powstrzymywałem i wiedziałem że długo tak nie wytrzymam. Tak, ja i moje stalowe nerwy które nie wytrzymują chamskości.

(Westchnął głośno, zabierając dłoń z jego polika.) Nmu... serio chciałbym się z tobą dogadać jakoś... ale już naprawdę nie wiem, o co ci chodzi i czemu się na mnie obrażasz... Jak zrobiłem coś nie tak, to mi to powiedz, zamiast płakać. Chłopaki nie płaczą, nie? (Szczerz) No, już, spójrz na mnie. Chodzi ci o tamto, co się stało w centrum?

-Nie...- Próbowałem się uspokoić.
-Nie wiem o co mi chodzi...po prostu...myślałem że przywitasz mnie jakoś inaczej...- Wstałem, zaciągnąłem trochę koszulę i wróciłem do pokoju. Usiadłem na swoim łóżku i wyciszyłem się, nie wiedziałem co robić więc siedziałem.

-Inaczej...? - Uniósł lekko jedną brew w górę. Zmrużył lekko oczy i podszedł do neigo, lustrując go uważnym spojrzeniem. - To jakbyś chciał, żebym cię przywitał, hm?

-Nie wiem.- Położyłem się na swoim miejscu, i mimo że nie byłem zmęczony zamknąłem oczy i próbowałem zasnąć.

-Chcesz, ale nie wiesz czego...? - Westchnął, patrząc an niego z rezygnacją... serio by się chciał jakoś dogadać, dotrzeć do niego... byli aż tak różni, że mimo starań nie udało mu się nic zdziałać...? Usiadł na swoim łóżku i obserwował go, myśląc, co dalej.

-Uraziłeś mnie.- Usiadłem i oparłem się o ścianę.
-Powinieneś przeprosić...- Lekko się zarumieniłem i zakryłem kołdrą. Co ja kurde zrobiłem... Mówiłem w myślach sam do siebie, to był najgorszy moment jaki mógłby mieć miejsce, kiedy nie miałem pojęcia jak wszystko dalej się potoczy.