Mieszkanie nr 3

Na czworakach, przez chwilkę człapał po pokoiku dookoła nie wiedząc co robić. Dopiero po pewnym czasie spostrzegł że drzwi nie są domknięte, a to było wręcz jak zaproszenie dla jego ciekawskiej osobowości. Podszedł cicho pod drzwiczki i zajrzał przez delikatnie uchylone wejście. Niestety poślizgnął się na podłodze, uderzył szczęką o posadzkę i tyle było z cichych podchodów. Dlaczego to musi tak boleć? Czemu?

Gwałtownie podniósł się i......uderzył w klamkę od drzwi, nabijając sobie kolejnego guza na swoim małym łepku. Wejście otworzyło się szerzej i był teraz widoczny przed otwartymi drzwiami niczym ciemnoskóry mężczyzna na śnieżno-białej pościeli. Pisnął tylko cichutko i powoli zaczął się wycofywać, by mimo wszystko nie został zauważony przez mężczyznę. Był już bardzo blisko wyjścia, gdy kolejnym nieszczęśliwym zbiegiem okoliczności....kichnął tak jakby mu miały wylecieć zaraz płuca.

Spokojnie wpełzł do łazienki i grzecznie usiadł w kącie, nie odzywając się nawet słówkiem, by nie zakłócać jego kąpieli która miała przecież być chwilą relaksu. Delikatnie dotknął swojej obolałej głowy i syknął cicho z bólu jaki sprawiło mu to zderzenie z klamką od drzwi. I jak niby Alucard wytrzymywał odcięcie głowy? Ja nie wytrzymuję nawet czegoś takiego....jestem żałosny, tak strasznie żałosny...

Powoli i spokojnie podszedł do mężczyzny, ciągle zaciskając zęby gdyż uderzone miejsce promieniowało, co potęgowało mocno ból. Mruknął cicho tuż przy samej wannie w celu zasygnalizowanie że dotarł wedle rozkazu na miejsce i cierpliwie czeka na to co miało się wydarzyć.

Zarumienił się delikatnie i zaniemówił automatycznie przez wykonywane przez mężczyznę czyny. On zawsze tak robi? To troszkę zawstydzające....nawet bardzo muszę przyznać... Mruknął cicho i usiadł przy wannie niczym grzeczny piesek, czekający na rozkazy swojego pana. Choćby miał czekać i milion lat na te rozkazy.

-Nie potrzebuję tego chwilowo, jestem tylko wampirkiem- uśmiechnął się szeroko i ukazał delikatnie kiełki.
-Ale dziękuję za tę informację i raczej z niej skorzystam- zachichotał, patrząc spokojnie na mężczyznę z wyrazem uznania za wyleczenie tego obolałego miejsca.

-Przestałem rozumieć co do mnie mówisz.- Westchnąłem.
-Dołączasz się czy nie, jeśli nie to obiad ci ucieknie.- Uśmiechnąłem się tak trochę jakbym chciał aby jak najszybciej podjął decyzję, która jednak była oczywista, ale no oczywiście mógłby podjąć inną, jego wybór, ja nikomu nie rozkazuje.

-Obiad?- widocznie się ożywił i zaczął dość szybko zdejmować z siebie ciuchy. Jego ciała przypominało dziecięce, ale to nic. Powolutku wszedł do wanny, przyzwyczajając się do ciepłej wody. Błyskawicznie się przyzwyczaił i przysiadł w rogu wanny z podkulonymi nogami. Usłyszałem obiad i wlazłem...naprawdę zachowuję się jak zwierzę....

-No chyba że nie chcesz, akurat jako demon nie potrzebuję krwi, dzięki czemu spokojnie mogę rozdawać ją innym.- Zaśmiałem się i znów zamknąłem oczy. Mało obchodziło mnie to co zrobi, równie dobrze mógłby wykorzystać moment na swoją korzyść, po prostu mnie gryząc, nie byłbym zły, przecież w pewnym sensie sam go do tego zachęciłem.

Milczał przez chwilę, przybliżył się i ugryzł go w szyję. Krwi nigdy nie za wiele, będzie zapasik na ciężkie czasy. Pił sobie spokojnie krew, rozkoszując się każdą choćby najmniejszą kropelką słodkiej, czerwonej posoki. Całe szczęście że organizmy żywe ją produkują, bo inaczej żyłby na głodzie, co nie jest w żaden sposób przyjemne. Wręcz przeciwnie, nie jest fajne....

Uśmiechnąłem się, objąłem go i przyciągnąłem do siebie. Przyzwyczaiłem się zarówno do jego obecności jak i do tego że mnie gryzł, nie było to nawet takie złe, chwilami nawet przyjemne, przez co nie chciałem aby szybko to skończył. Krew nie była mi potrzebna więc nie musiałem bać się o to że zasłabnę, lub coś zacznie się ze mną dziać.

Wtulił się delikatnie w niego, dalej pijąc krew z małej rany. No dobra, nie takiej małej, ale z rany która była po jego kłach. Ta chwila stawała się coraz to wspanialsza i obfita w krew. Powoli zaczynał być syty, ale to nie przeszkadzało mu w dalszym posilaniu się krwią. Po chwili oderwał się od jego szyi i polizał ranę na znak że już skończył jeść.
-Dziękuję za posiłek- mruknął cichuteńko.

-Nie musisz dziękować.- Wplotłem palce w jego włosy i westchnąłem jakby zadowolony. Fajnie byłoby już wyjść, ale nie chciałem niszczyć tej chwili, która no nie powiem że mi się podobała, nawet bardzo, przy czym nie zwracałem uwagi na to że jesteśmy bez ubrań...

-Dobrze- spojrzał radośnie na mężczyznę i oblizał się z kilku kropel krwi które zostały na jego wargach i kłach. Zbliżył się jeszcze bardziej do niego, powoli tracąc ten kawałek wanny pod nogami, z powodu niesfornego mydła które wpadło pod nogę. Delikatnie osunął się w ramionach mężczyzny, praktycznie na niego upadając swoim piórkowym ciężarem, do tego wypartym przez siłę wody.

-Dobra, wychodźmy bo się zimno robi.- Można powiedzieć że go z siebie zdjąłem i od razu wyszedłem z wanny. Wziąłem pierwszy lepszy ręcznik z brzegu zasłoniłem się nim i uśmiechnąłem bez powodu. Wziąłem swoje ubrania i torbę po czym wróciłem do pokoju, wrzuciłem to wszystko do szafy i rzuciłem się na łóżko, zapomniałem się przebrać, ale ręcznik też jest dobry.

Mruknął cicho i właśnie sobie uświadomił że nie wziął ręcznika z torby. Wyszedł z wanny, okrył się własną bluzą, zabrał resztę ubrań i wrócił w ciszy do pokoju, szukając wzrokiem swojej torby. Szybko podszedł do niej, schował ciuchy i wyjął swoją konsolę, siadając na podłodze. Bez zbędnego zastanawiania odpalił przerobioną grę i zatracił się w wirtualnym świecie na krótki moment. Nieważne ile razy przechodził te gry, one zawsze i tak sprawiały mu wielką radość.

Było dopiero południe a mi już chciało się spać, nawet bardzo, chociaż dzięki kąpieli powinno być na odwrót. Czym ja mogłem się tak zmęczyć? Sam nie wiedziałem. Przewróciłem się na plecy i próbowałem nie zasnąć, nie chciałem potem obudzić się w nocy i nie wiedzieć co począć. Zauważyłem że od jakiegoś czasu oprócz tego że interesuje się innymi to nawet cieszę się że trafiłem akurat tu, a nie gdzieś indziej.

Chłopak grał sobie w najlepsze w Pokemon Black 2. Pomimo tego nadal obserwował kątem oka mężczyznę który był wyraźnie zmęczony. Zaczął się zastanawiać co zrobić. Mimo tego zastanawiania, to bez zastanowienia podszedł do mężczyzny i odezwał się.
-Jest pan bardzo zmęczony?- powiedział cichym, uroczym głosikiem niczym dziecko.

-Sam nie wiem, wyspałem się ale po krótkim wysiłku jakoś tak mi się wszystkiego odechciało.- Zasłoniłem sobie oczy dłonią, jakbym chciał ochronić się przed słońcem, a okno było przecież zamknięte. Przez chwilę uśmiechałem się myśląc o tym że to pytanie pokazywało że chociaż trochę się o mnie martwi, martwić się o osobę która może być niebezpieczna, a co dopiero taką którą zna się maksymalnie kilka godzin.

Spokojnie przysiadł na skraju łóżka i uśmiechnął się nieznacznie. Może znał tę osobę kilka godzin, ale jemu nie było szkoda życia więc jest dobrze. Cichutko kichnął, ale mimo wszystko odrzut jego głowy był tak duży, że ponownie upadł na podłogę. Znowu? Upadłem już tak dzisiaj z dwa razy...teraz trzeci, ja to mam chyba pecha do takich spraw... Westchnął cicho i wstał bez najmniejszego jęknięcia.