Mieszkanie nr 1

- Nie wiem, musimy pomyśleć. Widziałeś coś ciekawego podczas wczorajszej przechadzki? - spytał, odruchowo zerkając na okno.
- Bo raczej długo nie pobędziemy na zewnątrz, wydaje mi się, że jest strasznie zimno - stwierdził, zaraz opierając policzek o jego klatkę piersiową.

- Raczej nic wielkiego nie rzuciło mi się w oczy. Prócz sex shopu - stwierdziłem wyjątkowo obojętnym tonem. - No ale jakby w tym pokoju też da się coś porobić. Ostatnio pozowałeś mi do rysunku, teraz możesz zapozować nago. Wiele możliwości.

- Mi też się on rzucił w oczy, ale udaję, że go tam wcale nie ma - zachichotał nerwowo, a gdy chłopak wspomniał coś o pozowaniu nago lekko zarumienił się, bo jego wyobraźnia zaczęła działać.
- No wiesz? Ty specjalnie mnie zawstydzasz - spojrzał na niego i nadął lekko swoje policzki.

- Oczywiście, że specjalnie - wyszczerzyłem zęby. - No ale... zawsze możesz to sobie przemyśleć. Ja tam mam czas i chęci.
Podniosłem na chwilę wzrok ponad jego głowę, jakbym coś tam dostrzegł.
- No to co innego robimy? Miziamy się znowu na parapecie?

- Niby nie miałbym nic przeciwko, ale chyba rozumiesz, że jak na razie głos przejmuje zażenowanie. Poza tym, co zrobię, jeśli moje ciało ci się nie spodoba? - pociągnął teatralnie swoim nosem, nie odwracając wzroku od chłopaka.
- Ten parapet nas połączył - zażartował, co podkreślił chichotem.

- Tak jest, połączył. Jak będę się kiedyś przeprowadzał, to biorę go ze sobą. - powiedziałem z uśmiechem i cmoknąłem go w nos.
- E tam, jak buźkę masz taką ładną, to ciało jest pewnie do niej adekwatne. - mruknąłem po chwili.

- Obowiązkowo - zachichotał rozbawiony, patrząc na parapet. Zaraz poczuł lekko piekące policzki, w końcu nie często słyszał tego typu komplementy. Wtulił twarz w jego klatkę piersiową, żeby ukryć swoje lekkie rumieńce.
- Tak mówisz? A co jeśli nie masz racji? - zerknął na niego z nieco wrednym uśmieszkiem, gdy wreszcie mniej więcej się ogarnął.

- Ja zawsze mam rację. - stwierdziłem powoli, patrząc, jak wtula we mnie twarz. Urocze.
- A poza tym już raczej ja to oceniam, czy mi się podobasz, czy nie. No i łatwo ustalić, czy twoje ciało mi się podoba.

- Łatwo? Więc jaki sposób masz na myśli? - uniósł lekko brew w górę, chociaż domyślał się, o co może chodzić. Odsunął się od niego na mały krok, żeby swobodnie móc patrzeć mu w oczy bez zbytniego zadzierania głowy w górę. Z jednej strony był ciekawy, co chłopak powie, bo jak dotąd wykazał się otwartością, co osobiście mu się podobało.

- Powinienem cię po prostu, bezceremonialnie obnażyć i sobie popatrzeć - odparłem spokojnie. Chociaż w środku to ja spokojny nie byłem. Żeby mną tu zaraz nie zaczęły targać jakieś chore pragnienia.

- A co jeśli wolę zrobić to sam? - spytał, zaraz bez najmniejszego zażenowania zrzucając z siebie bluzę. Mimo, ze został w podkoszulku zrobił to tylko po to, żeby trochę sprowokować Gilberta, czego nie mógł sobie odpuścić. Całe początkowe zawstydzenie zaczęło zanikać.

Uniosłem delikatnie jedną brew, widząc jego posunięcie. Już zaczynałem sobie układać scenariusze, jak to się może skończyć. Ale większość z nich miała wyjątkowo kuszące zakończenie.
- Cóż, jeśli tak, to proszę. Ja sobię postoję i popatrzę, a ty mi strzelisz striptiz. - powiedziałem, chociaż w pewnym momencie głos mi zadrgał. Oczywiście, że sam wolałbym to zrobić.

- Skoro będziesz to traktował jako striptiz, nie wiem, czy mogę się zgodzić. Chyba będziesz musiał sam zrzucić ze mnie podkoszulek i spodnie, żeby ocenić, czy moje ciało ci się spodoba - oznajmił z nieco nonszalanckim uśmieszkiem. Zaraz jednak wystawił mu język chcąc sprawdzić, czy chłopak odważy się tak posunąć. Wolał to, niż sam się rozbierać, co było nieco zawstydzające.

- Żeby to się skończyło tylko na spodniach i podkoszulku - mruknąłem, bez problemu przyciągając go bliżej i wsuwając mu dłonie pod koszulkę. Zaczynało się robić wulgarnie. Uśmiechnąłem się nieco lubieżnie i jednym ruchem pozbawiłem go górnej części garderoby.

- To była groźba, czy ostrzeżenie? - zachichotał cicho, lekko drżąc, gdy poczuł chłodne ręce chłopaka na swojej skórze. Sam przejechał lekko dłonią po jego klatce piersiowej, zaraz posłusznie dając ściągnąć z siebie podkoszulek. Odetchnął, starając się uspokoić przyśpieszone bicie serca.

Ostentacyjnie zlustrowałem go spojrzeniem i uśmiechnąłem się lekko.
- No, nie jest tak znowu najgorzej - zażartowałem, zatrzymując na dłużej spojrzenie na jego tatuażu. Uniosłem lekko brwi.
- Fajny - mruknąłem, wodząc palcem po konturze skorpiona.

- Nie podoba ci się - jęknął cicho, słysząc chłopaka. Zaraz zasłonił rękami górną część swojej klatki piersiowej, zarządzając tym samym koniec patrzenia. Nadął lekko swoje policzki.

Zamrugałem szybko, widząc jego reakcję. Odchrząknąłem i spróbowałem się uśmiechnąć.
- No co ty, cholernie mi się podoba! - powiedziałem szybko, patrząc mu w oczy przepraszająco. - Może powinienem to był inaczej powiedzieć.
Delikatnie ująłem jego nadgarstki i zabrałem mu ręce na dół, żeby już się nie zasłaniał.
- Cały jesteś dla mnie piękny.

- No dobrze, już dobrze - zachichotał cicho, szybko cmokając go w usta. Wskazał dłonią na swój tatuaż.
- Jestem uczulony na jego punkcie, bo wszyscy mówią, że tatuaże szpecą ciało. Ja osobiście go lubię, podoba mi się. A ty, co o tym myślisz? - spytał, wsuwając dłoń pod jego podkoszulek i delikatnie łaskocząc go opuszkami palców po brzuchu. Tym samym pozwolił chłopakowi na oglądanie swojego ciała.

Zerknąłem krótko na jego ręce, wędrujące mi pod koszulkę, po czym zaraz wróciłem wzrokiem na jego tatuaż.
- Podoba mi się. W sumie nie pomyślałbym, że możesz w ogóle mieć tatuaż. Twoja ciemniejsza strona, jak rozumiem.
Poruszyłem znacząco brwiami i oparłem dłonie na krawędzi jego spodni.
- Wspominałeś coś o tym, że mam cię pozbawić koszulki i spodni. - przypomniałem.

- Nie wszyscy są idealni, ja też mam te ciemne strony. Zrobiłem go sobie jak jeszcze grałem w mini zespole rockowym - oznajmił chłopakowi, zaraz odruchowo zerkając na jego dłonie, jakie były niebezpiecznie blisko jego spodni. Skinął powoli głową.
- Więc na co czekasz? Nie będę piszczał jak cnotka niewydymka - zażartował, sam podsuwając lekko jego podkoszulek.

Lekko się zawahałem, widząc, jak Hikaru najwyraźniej i mnie zechce zaraz rozebrać. Ja się raczej nie pokazuję w negliżu, ale tutaj trzeba będzie zrobić wyjątek. Oko za oko.
Nie chcąc, żeby Hikaru dostrzegł ten moment niepewności z mojej strony, szybko rozpiąłem mu pasek i jednym ruchem zsunąłem spodnie niemal do kostek. Uśmiechnąłem się lekko.
- Ale nie czujesz się niekomfortowo, co? - zapytałem odrobinę retorycznie. Tych delikatnych rumieńców na jego twarzy nie dało się nie zauważyć.

- Czuję się, szczerze powiedziawszy - przyznał, wypuszczając głośno powietrze z ust. Jednak skoro zaczął, trzeba było dalej to prowadzić. Ściągnął więc spodnie ze swoich kostek, żeby przypadkiem się nie przewrócił, potykając się. W końcu zebrał się w sobie i spojrzał na niego, starając się nie zwracać uwagi na lekkie zażenowanie.
- A teraz, jaka ocena?

- W skali od jednego na dziesięć masz u mnie jedenaście - powiedziałem, nie mogąc przestać cały czas gapić się na niego od góry do dołu i z powrotem. Uśmiechnałem się szeroko.
- Pewnie teraz muszę się zrewanżować, co? Chcesz mnie rozebrać? - zapytałem, nieco bojąc się odpowiedzi. To raczej proste, że Hikaru by chciał. Chociaż nieco lękałem się, jak zareaguje. Ja sam nie znosiłem swojej postury anemika.

- Oczywiście, że tak. Nie odpuszczę ci - oznajmił od razu, pewnie ściągając z niego podkoszulek. Sam zmierzył spojrzeniem jego klatkę piersiową.
- Raju, myślałem, że jesteś chudszy, znaczy na takiego wyglądałeś. Ale jesteś wręcz idealny - oznajmił, delikatnie, przejeżdżając palcami po jego klatce piersiowej. Natychmiastowo spodobała mu się postura chłopaka.