„Duchy rzadko pojawiają się komuś, kto w nie nie wierzy, a jeśli już to robią, to rzadko są dostrzegane.”

Imię: Iwanaru
Nazwisko: Tachiosha
Wiek: 16
Gatunek i|albo Rasa: Duch
Szlachic: Nie
Typ: Ume
Stan cywilny: Wolny
Swoboda: Wolny
Charakter: Z jednej strony aniołek, z drugiej jednak, pokazuje rogi. Rodzina nie dawała mu dużo swobody, jednak zawsze wszystko co chciał dostawał, i teraz trudno mu się dostosować do wymagań i oczekiwań innych. Nigdy też nikt nie zwracał mu uwagi na to jak się wyraża do innych więc nie wie kiedy ugryźć się w język, choć chyba niezbyt się tym przejmuje. Ale oczywiście, że w każdym są jakieś plusy, i on nie jest wyjątkiem. Potrafi być miły jak się postara, lub gdy czegoś chce, oczekuje. Jest też przykładem na to jak bardzo można być chamskim, w wolnych chwilach szuka zaczepki na pierwszą lepszą osobę, lubi też prowokować innych, wyzywać, oraz drażnić. Czasem komuś uda się do niego dotrzeć, jednak jest to bardzo rzadkie, i można wtedy ujrzeć go po prostu szczęśliwego, zawsze chciał mieć kogoś na kim mógłby polegać, ale nie kogoś bardziej na stałe bo sądzi że nikt go nie rozumie.
Zainteresowania|Hobby|Zajęcia: Zajmuje się obserwowaniem innych istot i zastanawianiem się nad sensem istnienia.
Wygląd: Spod czarnych włosów chłopaka bystro spoglądają ciemno-niebieskie oczy. Grzywka, zwykle pozostawiona w nieładzie niedbale przykrywa czoło, a nieco septyczny uśmieszek zwykle wykrzywia blade wargi. Jego usta idealnie pasują do jasnej skóry, jaką został obdarzony. Jako duch najczęściej ukazuje się w ubraniu, które bardzo przypomina ciemny mundurek szkolny. W ludzkiej formie ubiór jego jest różny, jednak bardzo podobny do poprzedniego. Ma bardzo wątłe, szczupłe i chude ciało, które stara się ukryć w każdy sposób, jednak specjalnie nie pokazuje tego że go nie lubi.
Lubi: Wnerwiać innych. Ostre i kwiatowe zapachy. Kwiaty, bardzo.
Nie lubi|Nie toleruje: Narzekania na życie. Długowieczności. Śmierci i tych podobnych.
Fetysze: Na razie nie wiadomo.
Ciekawostki: Zawsze nosi ze sobą swój ulubiony aparat, który dostał gdy był młody, dokładniej w ostatnie urodziny.
Odkąd został duchem marzył o tym aby zobaczyć jak to jest się w kimś zakochać.
Historia: Urodził się w niezwykle ubogiej rodzinie, w niezwykle ubogim mieście. Jego ukochany ojczulek tuż po narodzinach postanowił porzucić całą rodzinę, i zostawił go pod opieką matki. Jako jeden z prawdopodobnie niewielu narodził się jako człowiek, w ludzkiej rodzinie. Mieszkał w podziemnym mieście, ponieważ na normalnej ziemi prawie cały rok padały kwaśne deszcze, przez które nikt nie mógł tam mieszkać. Miał szczęście, bo jako jeden z niewielu dostał w spadku od jakiegoś mężczyzny małą izdebkę, którą i tak byli zmuszeni sprzedać, by przeżyć. Pod ziemią uczył się chyba wszystkiego, od rzemieślnictwa do rzeźbiarstwa i szycia, jednak to drugie było u niego najbardziej opłacalne, ponieważ ze swoim wątłym i słabym ciałem nie był w stanie zrobić czegokolwiek męczącego. Matka jego jednak nie poddawała się i chciała dla niego jak najlepiej. Co kilka lat przyjeżdżała do jego miasta taka mała pielgrzymka, albo raczej karawana podróżników, dzięki którym można było zakupić przedmioty, które u nich jeszcze nie zostały wymyślone. Na swoje ostatnie, czyli szesnaste urodziny matka kupiła mu za ostatnie pieniądze aparat, z którego oboje byli ucieszeni. Od razu zaczął wszystko fotografować, przywiązał się do tego prezentu emocjonalnie i po prostu nie odstawiał go na krok. Jednak podczas samych urodzin zdarzyło się coś, co raczej nie chciało okazywać litości komukolwiek. On w tym czasie fotografował mały, podziemny strumyczek, i nawet nie spodziewał się że trzęsienie ziemi zrobi z jego miasteczkiem to, czego sobie nawet nie wyobrażał. Jednak miał szczęście, bo umarł szybko i bezboleśnie, ponadto był tak przywiązany do życia że jakimś dziwnym trafem zamienił się w ducha, i latał sobie w kółko razem z rzeczami które udało mu się albo ukraść, albo odzyskać ze stert gruzu.
Umiejętności: Jako duch potrafi zmaterializować coś w rodzaju swojego ludzkiego ciała, dzięki czemu może zachowywać się jak zwykły, najzwyklejszy człowiek, jednak nic nie jest w stanie go zranić. Jedną z umiejętności jest też możliwość przenikania przez ściany, materializowania tylko części swojego ciała. Oprócz tego czasem widoczna u niego jest telekineza, gdy już bardzo czegoś potrzebuje. Jako duch oczywiście potrafi lewitować, trzyma się to również ludzkiej formy.