Pokój numer 1

Wyciągnąłem nogi, i dałem dłonie na kolana, patrząc na niego tymi swoimi niebieskimi oczkami, i się uśmiechnąłem. Zacząłem machać stópkami tą i wew tą.Zżerała mnie ciekawość, dlaczego to zrobił. Mógł mnie również, sprawdzić czy mu ucieknę.

Wstałem, chciałem chociaż wyprostować nogi, przejść się trochę. Wyszedłem z klatki, cały się trząsłem. Podszedłem do " okna " i zacząłem wpatrywać się w przestrzeń.-Wyprowadzisz mnie kiedyś? Nie jestem taki głupi, na jakiego wyglądam.-uśmiechnąłem się do niego uroczo, i znów zacząłem spoglądać, przez " okno ".

W końcu znudziło mi się takie stanie i gapienie się w okno, udałem się do klatki, i usiadłem w niej po turecku, i patrzyłem na niego. -Wiem,że to niegrzeczne, ale chciałbym coś o Tobie wiedzieć. Oprócz tego, że jesteś moim właścicielem.- powiedziałem to tak na jednym wdechu, i schowałem buzię w dłoniach. Na wszelki wypadek, by oberwać w dłonie.

-Proszę... Chciałbym cokolwiek wiedzieć.- mruknąłem ciszej, i zacząłem naciągać mankiety koszuli na nadgarstki, i schowałem się za włosami. Tak, bardzo chciałem cokolwiek o nim wiedzieć. Chciałem mieć, nadzieję, że jest inny od wszystkich.

Zebrałem dużo powietrza. -Kim jesteś, jak masz na imię, kiedy Ci się znudzę, co masz zamiar ze mną robić.- po tym co wypowiedziałem, nabrałem znów dużo powietrza, i schowałem się w tym rogu co wcześniej. Chcę aby mi odpowiedział. mrukałem w sobie smętnie, i patrzałem na niego zaciekawiony.

-Co Cię tak rozbawiło?-wyłoniłem swoje oczy zza grzywki, i ułożyłem dłonie pomiędzy nogami, i zacząłem się w niego wpatrywać. -Demonem, tak?-zmrużyłem delikatnie oczy, ale po chwili się uśmiechnąłem. -Słyszałem, że demony, to osobniki, które podróżują zazwyczaj samotnie.

Przekrzywiłem delikatnie głowę, niezbyt rozumiejąc, ten przekaz. Poprawiłem włosy niezdarnie, i ziewnąłem. -Lubisz koty?-wyskoczyło mi to tak nagle.-Ja kocham koty. Są to prze uroczę zwierzęcia. I te ich oczy.-uśmiechnąłem się słodko, i zmarszczyłem nos.

Zrobiły mi się momentalnie szklane oczy, schowałem buzię za dłoniami i zacząłem pociągać nosem, i gryźć się po wargach. Ale po dłuższej chwili, wytarłem buzię w dłoniach, znów schowałem się za włosami, i nerwowo zacząłem skubać koszulę po bokach. -Prze-przepraszam.. Już...nie będę.-wyjąkałem cicho, dałem nogi w kształcie litery " X ", i ścisnąłem je delikatnie.

-A-ale ja tego miejsca nie znam..-mruknąłem, smętnie i spojrzałem na niego cały czerwony, i dałem dłonie na ramiona, i spojrzałem na drzwi. -Wyb-wybaczysz mi...za moje zachowanie?-spojrzałem na niego przelotnie, ale szybko spojrzał na swoje buty.

Wyszedłem z " pokoju " i ruszyłem wolnym krokiem przed siebie, nie wiedziałem dokładnie gdzie idę, miałem tylko wielką nadzieję, że na dworze nie ma burzy. Że jest dobrze. Miętoliłem w dłoniach dalej boki swojej koszuli, i nadal chowałem się za włosami. Zacząłem sam siebie nienawidzić.

Obróciłem się, chciałem go tylko zobaczyć. Ale dopiero teraz zorientowałem się, że jest dwa razy jak ja. Zrobiłem szerokie oczy, i oparłem się o drzwi, które się otworzyły, a ja runąłem na ziemię, tak to wylądowałem na dziedzincu. Zacząłem jak głupi się w niego wpatrywać.

( Zmiana tematu. )

Weszli już do " jego pokoju ", a on położył zakupy, prosto oobk szafy, i usiadł obok nich, wzdychając. Tak bardzo spać. Oparł głowę o kolana, i zamknął oczy, był zmęczony.

Westchnął cicho, i usiadł po turecku, pochylając ręce wraz z tułowiem do przodu, i położył głowę na dłoniach, i zaczął kaszleć, próbował się jakoś opanować, i mu się udało, po krótszej chwili, przestał.