Dziedziniec

Wyszedłem wreszcie na zewnątrz, wcześniej gubiąc się kilka razy. W końcu nie zabawiłem tutaj długo, to w sumie jakieś usprawiedliwienie do tego. Gdy stanąłem wreszcie na bruku, pierwszy raz miałem okazję przyjrzeć się temu dziedzińcowi.
No i muszę powiedzieć, że nawet mi się spodobał, a tej opinii dopełniał jeszcze deszcz, który nadawał temu dziedzińcowi dość fajnego klimatu. Lubiłem wilgoć przecież. A w sumie co się dziwić, jak nie lubi się słońca.
Wreszcie gdy się tak rozglądałem, zauważyłem jego. Albo ją. Stałem w dość dużej odległości od jej...jego...więc trudno było mi ocenić, kto tam stoi. I jeszcze ten deszcz, który ograniczał widoczność.
Ruszyłem wolnym krokiem. Byłem zaciekawiony, ale jakoś nie miałem ochoty przypadkiem oberwać. To może być cokolwiek.

Podszedłem do niego bliżej. Co on tak grzebie w tej torbie...? No, ale mam kolejną torbę do może kradzieży.
Stanąłem kilka metrów od niego, przyglądając mu się nie ufnie. Tak, teraz dopiero zauważyłem, że nieznajomy jest...nieznajomym. No, w sensie że mężczyzną. Te jego włosy to nieźle wprowadzają w błąd...Ale co jak kto lubi. Długie włosy i tak były fajne, nie przeszkadzały mi.
Po chwili wahania, usiadłem obok niego. Nie miałem zamiaru się odzywać jako pierwszy. A przynajmniej na razie.

Zauważyłem, że on się jakoś tak dziwnie zachowywał. Może był wstydliwy, albo coś takiego? Postanowiłem jednak, że pierwszy się do niego odezwę.
- Hej...- Nie odrywałem od niego wzroku. Zawsze tak miałem, że jak już kogoś spotkałem, musiałem się na niego wystarczająco dużo napatrzyć. Tworzyłem sobie takie coś...taki jakby opis, widząc, jak się ta osoba zachowuje. Nie wyglądał jednak na kogoś, kto był tu już od dłuższego czasu. Raczej na kogoś, kto dopiero co tu przybył.

Szturchnąłem go delikatnie łokciem, powstrzymując się od głupich uwag.
-Co tam trzymasz ciekawego? - Spytałem go, zainteresowany zawartością jego torby. Nachyliłem się nad jego plecakiem i przyjrzałem się przedmiotowi tak, jakby był to jakiś obraz w muzeum.
Już zdążyłem ocenić, że chłop nie jest chyba za bardzo skory do rozmów. Albo po prostu nie usłyszał moich słów przez ten dudniący deszcz. To bardzo możliwe, biorąc pod uwagę to, że lało niczym z cebra.

Dobra, zrozumiałem, że raczej nie ma ochoty na rozmowy, może przynajmniej teraz. Pewnie czuje się zagubiony tutaj, czy coś podobnego, co tam odczuwa się podczas takich sytuacji.
-Jak Ci na imię?- Spytałem głupio. Brzmiało to pewnie jakoś beznadziejnie, ale jednak nie chciałem odpuścić. Miałem nadzieję, że odezwie się do mnie, chociaż jednym słowem. Byłby przynajmniej wtedy lakoniczny, a nie milczący. To zawsze coś.

Nie chciałem powiedzieć, że ma jakieś fajne imię, bo nawet miał, ale wyglądało by to bardzo sztucznie, więc wolałem trzymać język za zębami.
Postanowiłem, że posiedzę sobie tak z nim, dopóki on nie odejdzie. Wolałem siedzieć z kimś, niż sam, bo nie przepadałem za uczuciem samotności.
Westchnąłem cicho i przygarbiłem się delikatnie. Ta ławka była trochę taka twarda, a miałem bardzo delikatne plecy. I tak to siedzenie sztywno było głupie, ale nie chciałem się znowuż garbić.

Ułożyłem się wręcz po chwili, prawie opadając na bruk. Jednak w porę zaparłem się nogami, tak żeby nie zsunąć się do samego końca. Nie miałem zamiaru się brudzić, co prawa lubiłem jakieś zakurzone miejsca, ale nie przepadałem za brudem na moim ciele, a już specjalnie błocie.
Zapatrzyłem się w to pochmurne niebo. Przymknąłem delikatnie me oczy, bo obijające się o nie krople nie były niczym przyjemnym ani fajnym.

-Masz rację. Wejdźmy może do środka. Zjadłbyś coś?- Spojrzałem na niego kątem oka, uśmiechając się delikatnie do niego.
-Pewnie długo tu szedłeś, albo jechałeś...- Pomyślałem na głos, jednak wypowiedziałem to do niego. Zapewne był głodny. Może po prostu nie wiedział gdzie jest kuchnia? Albo po prostu nie był głodny. No ale cóż, jak się już zapytałem, to przecież nic złego się nie stanie. A na pewno mnie nie zje.

Nie zrozumiałem go to końca, ale jak wstał, to dotarło do mnie, że odpowiedział pozytywnie. Wstałem więc powoli i się przeciągnąłem. Spojrzałem na niego przelotnie.
-Więc chodźmy...- Mruknąłem do niego i ruszyłem ku wejściu do budynku swym powolnym jak zwykle krokiem. Wszedłem do środka i zmierzyłem do kuchni, zostawiając za sobą otwarte drzwi. [z/t]

Siknąłem delikatnie głową, i wstałem dość szybko, i otrzepałem ubranie. Stanąłem troszkę za nim, by mógł na wszelki wypadek się za nim schować. Z trzęsącą się dłonią, chwyciłem delikatnie fragment jego płaszczu. I zacząłem się uważnie rozglądać po okolicy. Chciałem, poznać to miejsce.. Każdy jej zakątek.

-T-tak..-mruknąłem cicho, i zacisnąłem dłoń na jego płaszczu, i skuliłem się w sobie. Próbowałem, " uciec do swojego świata ", ale nie dałem rady, wiedziałem, że będzie krzyczał, jak będę milczał, jak będę siedział w tym " swoim świecie ".