Restauracja

- Mogę spróbować, ale zawsze jest szansa, że wywalę coś w powietrze. - stwierdziłem cicho, podnosząc na niego lekko rozbawione spojrzenie.
- Widzisz, mam wiele sekretów. Jedne mroczne, inne mniej. - wzruszyłem ramionami. - Ty pewnie też coś tam sobie ukrywasz.

- Każdy ma swoje sekrety. Ale nie wyjawiajmy wszystkich, bo dopadnie nas prawdziwe znudzenie - oznajmił w końcu, chyba pierwszy raz zarzucając jakąś mądrością. Wrócił do jedzenia, dopiero teraz dobrze czując, jaki wcześniej był głodny. No cóż, po wyczerpującym wieczorze nie ma co się dziwić.

Uniosłem jedną brew, słysząc jego słowa, ale obecnie byłem zbyt zajęty jedzeniem, żeby odpowiedzieć. W każdym razie, Hikaru u mnie zapunktował. Po raz pięć tysięcy dwieście trzydziesty siódmy.
- Naprawdę mam cię dzisiaj nosić? - zapytałem nagle. - Do restauracji jakoś udało ci się dojść.

- Nie, radzę sobie jakoś. Poza tym, już prawie nie boli, myślałem że będzie gorzej - stwierdził z rozbawieniem, patrząc na niego z lekkim uśmieszkiem.
- Chociaż nie pogardzę, jeśli raz czy dwa przeniesiesz mnie przez próg pokoju - zażartował.

- Jak nowożeńcy - stwierdziłem. Momentalnie przed oczami stanęła mi właśnie scena, w której przenoszę Hikaru przez próg.
- Wychodzi zatem na to, że dziś wieczorem idziemy po prostu spać. Bez niepotrzebnych, ee... wstępów. - ściągnąłem brwi, wymawiając ostatnie słowo. - No ale jak nie dziś, to jutro.

- Skoro nie chcesz, nie musimy. Przecież do szczęścia nie jest potrzebny codzienny seks - oznajmił z rozbawieniem, patrząc z lekkim uśmiechem na chłopaka. Dokończył jeść swoją porcję.
- Było pyszne, dobrze wybrałeś.

- Ja zazwyczaj dobrze wybieram - stwierdziłem wspaniałomyślnie, zaraz sam kończąc jeść swoją porcję. Odruchowo ułożyłem starannie sztućce na talerzu, za sam zaraz sam się zganiłem. Głupie nawyki z dzieciństwa.
- To co teraz? - zapytałem, ocierając jeszcze usta chusteczkę. Spojrzałem na Hikaru.

- Nie wiem, możemy się gdzieś jeszcze przejść. Przecież nie będziemy ciągle siedzieć w tej restauracji - oznajmił, drapiąc się nerwowo po potylicy.
- Nie mam zielonego pojęcia. Może tobie coś przychodzi do głowy? - uniósł lekko brew w górę.

- Niby wielkie miasto, a trudno coś znaleźć... - westchnąłem, zasępiając się lekko. Zabębniłem rytmicznie palcami w blat stołu. Nagle coś przyszło mi do głowy. Uśmiechnąłem się ledwo widocznie i podniosłem na niego wzrok.
- Jeszcze jest ten sex shop, tak w razie czego. - mruknąłem, niby mimochodem.

- Oo? Chciałbyś coś z niego? - zapytał i zaraz z cichym chichotem poruszył lekko swoimi brwiami. Wytknął mu zaczepnie język.
- Nie znałem cię od tej strony - zażartował, odchylając się na krześle nieco w tył. Mało brakowało, a zacząłby się na nim bezczelnie huśtać, jednak się powstrzymał.

- Może bym coś chciał, musiałbym przejrzeć asortyment - stwierdziłem, wzruszając lekko ramionami. Uśmiechnąłem się zadziornie.
- A no widzisz, to właśnie są te sekrety, o których ci wspominałem. Wiesz, niby wczoraj to był nasz pierwszy raz, ale na przyszłość możnaby zainwestować w jakieś, ee... umilacze. - odchrząknąłem. - Mógłbym wtedy zacząć być agresywny.

- To trochę zawstydzające, wiesz? - zachichotał cicho, patrząc na niego uważnym wzrokiem.
- Nie mam nic przeciwko. Może wtedy we mnie też obudzi się całkowicie inna strona, niż dotąd znałeś? - zażartował, podpierając swój podbródek na dłoni. Nie odwracał wzroku od Gilberta ani na chwilę.

- Czyli co, ustalone, dokąd idziemy dalej? - wyszczerzyłem zęby, zarzucając odruchowo grzywkę do tyłu ostrym ruchem głowy. - Jak tak teraz myślę, to tu jest jeszcze dużo rzeczy poza miastem, ale... chyba jest za zimno, żeby tak łazić.

- Skoro naprawdę chcesz, to chyba tak - oznajmił, bawiąc się nieco zażenowany swoimi palcami. Zaraz spojrzał na niego i zaśmiał się.
- Nie przeżyję tej wizyty, ale przynajmniej dowiem się mniej więcej, co cię jara - oznajmił podnosząc się z krzesła.

Odrobinę nie wierząc, że się zgodził, podniosłem się z krzesła i zaraz wyprowadziłem go z restauracji.
- Nie powinno być tak źle. Wulgarnych ciuszków nie będę ci raczej kazał przymierzać - powiedziałem, wyraźnie uradowany całą sytuacją. Zacząłem prowadzić nas mniej więcej w stronę, w którą - jak sądziłem - należało pójśc, żeby dotrzeć do naszego celu.

Mruknął coś niewyraźnego pod nosem o zakazie kupowania tego, na co Hikaru nie wyrazi zgody. Wyczłapał z restauracji za wyraźnie ucieszonym chłopakiem. No, przynajmniej tyle dobrego, że udało mu się go zadowolić. Poza tym, pewnie będzie ciekawie.

[zt]