~~Kuchnia~~

- No tak, racja. Po prostu nie mogłem się powstrzymać, trochę się nie widzieliśmy - uśmiechnął się do niego szeroko, lekko odsuwając.
- Możemy iść, gdziekolwiek. Zaproponuj coś, chociaż ja jeszcze nawet nie miałem okazji odwiedzenia swojego pokoju - zachichotał cicho i pokazał ruchem głowy na swoje walizki, nadal spokojnie oparte o ścianę.

- Cóż, w sumie to ja też jeszcze prawie niczego tu nie poznałem, ale możemy udać się na miasto i czegoś tam... ewnetualnie poszukać - zapronowałem łagodnie. - Na pewno znajdzie się tutaj coś ciekawego do roboty.

- Jasne, w końcu kiedyś trzeba będzie zwiedzić - oznajmił z lekkim uśmiechem i przeciągnął się lekko, oczywiście biorąc ze sobą kota, jakiego nie chciał zostawiać samego.
- Więc prowadź, bo znając mnie nawet nie wyjdę z tego budynku - uśmiechnął się szeroko.

Uśmiechnąłem się tylko za jego słowa, wziąłem go z lubością za rękę i wyprowadziłem nas najpierw z kuchni, a potem z budynku. W stronę, miałem nadzieję, miasta.

[z/t]

Wyszedł zaraz za chłopakiem, postanawiając jak zwykle zaufać jego pamięci do dróg. W końcu sam pewnie zgubiłby się już po chwili.

[z/t]

Wszedłem do kuchni i od razu zajrzałem do lodówki. Zmrużyłem oczy. No cóż, dużo tu ciekawych rzeczy do jedzenia nie było, ale ujdzie. W końcu to wspólna lodówka, nie ma się co dziwić. Zastanawiało mnie, ile ludzi się przewija przez ten budynek.
Rozmyślałem nad tym, co by tu wyjąć dobrego.

-Na co masz ochotę?- Uniosłem głowę i spojrzałem na niego. Uznałem, że lepiej się spytam go, no bo to takie bezsensowne dawać komuś coś do jedzenia, nie znając jego potrzeb. W każdym bądź razie, on trochę wolno chodzi. Ale nie przeszkadzało mi to. Na dodatek, sam byłem głodny. Olałem to, mam ochotę być trochę głodny. Nie umrę od tego przecież.

-Znaczy...Myślałem, że jesteś głodny...A jesteś?- Aha, no tak. Myślałem, że jeżeli jest taki oporny od samego początku, i że zgodzi się na iście do kuchni, to że jest głodny, tak mi się wydawało.
W takim razie zadał zapewne to pytanie w celu albo po prostu powiedzenia zwykłego nie. albo tak, co by oznaczało, że mam się go na przyszłość pytać takich rzeczy, skoro zwrócił na to uwagę.

Ło matko, normalnie zamiast się zastanowić, to robi wszystko, żeby chyba właśnie nie myśleć.
-Dobra; tak, czy nie?- Zmrużyłem oczy. Wydawał się być troszkę taki przymulony. Albo tak ma. Taki trochę z twarzy wygląda na przymulonego. Ale odpowiedzieć by mógł. No bo jak się jest głodnym, to się je, a jak się nie jest, to się nie je. A nie, że nie wiem.

Wzruszyłem obojętnie ramionami. No bo co poradzę? W końcu miałem rację, nie będę się denerwować, taki typ z niego i nic nie poradzę już na to.
Zamknąłem lodówkę i usiadłem na stole. Machinalnie zacząłem machać nogami, bo nie miałem czym się zająć w tym momencie, a nie umiałem wytrzymać w bezruchu dużej niż kilka minut.

Spojrzałem na niego. O kurde, on ma JAKIŚ wyraz twarzy. No normalnie poszalał, muszę przyznać.
Westchnąłem cicho i zapatrzyłem się na lodówkę, zastanawiając się czy czegoś by nie przegryźć.

Wbił do kuchni, cicho pogwizdując. Gdy zobaczył jakichś towarzyszy broni, pomachał im ręką, w razie czegoś ściągając z uszu słuchawki.
- Bry, Hikaru się kłania - mruknął w ramach przedstawienia się, zaraz idąc w stronę upragnionej lodówki. Stamtąd wyjął kilka składników, zabierając się za przygotowywanie stosiku kanapek. Po chwili namysłu zrobił więcej, gdyby ktoś jeszcze zgłodniał. Usiadł na blacie kuchennym, machając nogami i zajadając przygotowane przez siebie kanapki.

Kuchnia na sto procent byłaby ostatnim miejscem, do którego miałbym ochotę, by przyjść. Tym bardziej, że tu były aż trzy - na archaniołów! - trzy osoby. Dwoje to już tłum, chyba, że ja jestem jedną z dwóch tychże osób. Mimo wszystko wkroczyłem do tego nienazbyt sterylnego pomieszczenia w blasku glorii i chwały. Powinni skupić na mnie uwagę chociażby z tego względu, że to ja. Na mnie się patrzy i tyle.
Oho, całkiem konkretna zgraja ludzi, którzy zapewne nie będą mnie chciali poznać. Gdyby tak... szlag. Kuchnia ma tylko jedne drzwi, nie da się upozorować przechodzenia do innego pokoju. Mimowolnie zwolniłem kroku i zawahałem się. Moje spojrzenie przez moment zatrzymało się na czerwonowłosym młodzieńcu, z lubością wciągającm kanapki. Tak pospolite kanapki.

Gdy zobaczył wchodzącego, nie mógł powstrzymać się od zagadania. Przełknął kęsa, którego przed sekundą wziął i otarł wierzchem dłoni usta z okruszków, zeskakując z miejsca. Uśmiechnął się szeroko i zasalutował.
- Dobry, Hikaru. Do usług - wyrecytował, przyglądając mu się badawczo. Pierwsze, co go uderzyło, to włosy chłopaka. Chyba jeszcze nigdy nie widział takich loczków. Chyba skończy się na tym, że go ochrzci Barankiem. Nawet, jeśli przepłaci to życiem.

Z początku pomyślałem, że mogę udawać, iż wcale go nie widzę i że nie dostrzegam jego szalonego entuzjazmu. Dłuższą chwilę patrzyłem przed siebie, układając myśli i dopiero po sekundzie, czy dwóch, odwzajemniłem spojrzenie chłopaka. Ale nie patrzyłem mu bezpośrednio w oczy.
- Dzień. Dobry - odpowiedziałem powoli, starając się nie zabrzmieć zbyt... po prostu tak, jak zwykle. Może nawet uda mi się być miłym.
- Gilbert Robespierre.

- Już myślałem, że mnie zignorujesz - zaśmiał się cicho, z powrotem zajmując swoje miejsce na blacie stołu. Wyciągnął w stronę chłopaka talerz ze stosikiem różnego rodzaju kanapek.
- Głodny? - spytał, z przyzwyczajenia unosząc brwi w górę. Jako, że dość dużo zwykle jadł, wsunął sobie kolejną, niedużą kanapkę do ust. Cholera, jak tu nie znajdzie nigdzie boiska do kosza nie spali tego. I będzie się turlał zamiast chodzić.

Wybaczcie ale razem ze zmianą zabraniam pisania postów w miejscu gdzie nikt wcześniej nie napisał z/t, niestety musicie gdzieś przenieść się razem ze swoimi postami. Gdy tamta dwójka sobie pójdzie znów będziecie mogli tu wrócić.

Ostatnie 5 postów uważam za zablokowane.

[Mam nadzieję, że mogę napisać tutaj, a jak coś, to usuń. Trochę to tak jakby zabranianie ludziom zawierania nowych znajomości, a jak ktoś zaspał, trudno. Ale ok, zastosuje sie]